Zatem skończyło się... przynajmniej na ten rok. Szkoda, bo już się zdążyliśmy przyzwyczaić i czekać na kolejną edycję. Tym razem przyjdzie poczekać trochę dłużej, bo aż do przyszłego roku...

A w Siedlcu na Jurze było w skrócie tak:

Brać (w dosłownym tego słowa znaczeniu) organizatorska przekazuje ostatnie wskazówki zawodnikom MIDa:

..."Jejku! Znowu tyle kilometrów do przejścia!"...

"No nic, trzeba się wziąć w garść..."

To idziemy...

"Czy to w tej jaskini schowany jest perforator? Nic nie mówili o tym, że trzeba się będzie czołgać..."

Fajnie się szło, tylko niestety droga nie ta... chwila przerwy na zaczerpnięcie oddechu i decyzję i... wracamy na rozstaje...

Pieski zapatrzyły się na państwa młodych i też zaczęły się mieć "ku sobie"

Ostatni punkt kontrolny znajdował się na Pustyni Siedleckiej. Trzeba było odnaleźć skałki o wdzięcznej nazwie... Piekło...

Ta dzielna i ogromnie sympatyczna trójka wybiegała sobie najwyższe pudło w kategorii rodzin.

(fotka pobrana z galerii Piotra Dąbrowskiego za wiedzą i zgodą autora )

Meta...

Łowca wita "serdecznie" psy, które dotarły na metę przed nim Kaja radosna, co to dla niej; w przyszłym roku marzy jej się LONG (jak mama pozwoli )

(Zdjęcie Piotra Dąbrowskiego)

"Ja naprawdę nie wiem, jak to się stało, że tak długo trwało, zanim tu dotarliśmy..."

(Zdjęcie Piotra Dąbrowskiego)

I najprzyjemniejsza chwila; można zmienić buty i skarpetki, a także coś przekąsić.

Potem jedni poszli odpocząć...

...a inni powymieniać uwagami na temat która się ile razy zgubiła, gdzie i dlaczego:

To nie jest wymiana koszulek. To tylko Prestor Team przygotowuje się do "dekoracji", bo okazało się, że dzięki powszechnej mobilizacji udało mu się niespodziewanie wskoczyć na pudło w klasyfikacji drużynowej.

Dzięki uprzejmości Piotra Dąbrowskiego mogę wstawić parę fotek z wieczornej "dekoracji".

A tak się cieszyły drużyny:

W domu aż Gacek przyszedł sprawdzić, czy naprawdę "toto" było warte takiego wysiłku.